In de
Wetenschap bijlage van de NRC van zaterdag 19 juni staat een artikel van Bennie Mols, met de subtitel "Korte uitbarstingen van activiteit wisselen we af met lange perioden van nietsdoen". En verder "We laten steeds meer digitale broodkruimels achter via e-mails, internetten, googelen, sociale netwerken, elektronische patiëntendossiers, maar ook met de bonuskaart bij de supermarkt, bij creditcard- en pinbetalingen. En wat blijkt: veel van onze activiteiten kenmerken zich door korte perioden waarin we vaak bellen, vaak mailen of vaak naar de dokter gaan - uitbarstingen - en lange perioden waarin we dat niet doen. Zodra we dagelijks een lijst met to do's moeten afhandelen, gaan we prioriteiten stellen. Dagelijks komen er nieuwe taken bij. Het gevolg is dat de taken met een hoge prioriteit snel van de lijst verdwijnen, maar dat taken met een lage prioriteit weken, maanden soms wel jaren moeten wachten. Het maakt niet uit hoe je prioriteiten stelt, steeds vind je korte perioden van uitbarstingen en lange perioden van niets". Dit gelezen hebbende begrijp ik dat ik een wetenschappelijk verklaarde lange periode van nietsdoen achter mij laat en dat nu een uitbarsting van activiteit volgt. Sla ik een pagina terug, -ik lees de krant van achter naar voor, dank zij Frits Abrahams en Youp, lees ik dat hersenonderzoeker Victor Lamme een boek geschreven heeft met de titel:
De vrije wil bestaat niet. Over wie er echt de baas is in het brein. Daarin stelt hij dat je sneller beïnvloed wordt door je omgeving dan door je eigen gedachten. Welnu, waarom deze lange introductie op Wiki's: ik merk dat ik al eeuwen niets bekeken heb op 23 dingen - de omgevingsdruk 'zegt' dat ding 15 al op de rol staat - en dat ik deze maandagochtend een uitbarstingsgevoel heb. Dus op naar de
Wiki's!- Wiki's en Leuke dingen doen , in en om de bieb
Het informatieve filmpje bracht meteen mij op het idee om de teksten voor het boekje
Leuke dingen doen in en om de bieb in een wiki te plaatsen. Er werken verschillende mensen aan één tekst: de maker, de ontvanger, de eerste corrector, de tweede corrector, de vormgever, en dan nog verschillende keren. Nu wordt de tekst in documenten geplaatst op de I-schijf, die toegankelijk is voor iedereen behalve de vormgever. Om de oorspronkelijke tekst te behouden worden er voornaamletters aan het document geplaatst om de fase in het proces in kaart te brengen. Pas als alle teksten gecorrigeerd zijn kan het geheel naar de vormgever. Zou het makkelijk zijn en werkbaarder om de vormgever al in een eerder stadium met de teksten te kunnen laten werken? Daarover kan nagedacht worden.
De bibliotheek in Deventer stelt dossiers ter beschikking over bijvoorbeeld diabetes. Een prachtige dienstverlening aan de klanten. Bijgehouden door informatie-specialisten. Lijkt mij wel een hele klus erbij! Het gaat nu nog om een beperkt aantal (reden?). En wie onderhoudt de dossiers?
De Beeldbank van het Noord-Holland Archief heeft onlangs weer een hele serie foto's en prenten van Bloemendaal en Heemstede digitaal ter beschikking gesteld. Prima! Maar verhalen over Haarlem verdwijnen met het overlijden van de verhalenvertellers. Een wiki over Haarlem, waar iedereen zijn bijdrage aan mag leveren, lijkt mij heel zinvol.
Als verschillende mensen aan één project werken en elkaar op de hoogte willen houden van wijzigingen lijkt mij een wiki zinvol: van verbouwingen tot feesten, van huisstijl tot Groepsgerichte dienstverlening-programma's.
Zandkastelen of zandhappen?
Even in de zandbak gespeeld en Sumo toegevoegd. Wil je weten of ik van corpulente heren of worstelen houd kijk dan snel bij de 23dingen wiki onder sumo.
1 opmerking:
Wat een inleiding om je te realiseren dat de trein door gaat. ;-)
Leuke ideeën noem je.
Wat betreft "leuke dingen doen" zou ik eerst bij Ding 13 kijken wat Google Docs kan betekenen. Ik denk dat wat je zoekt.
De overige punten zijn prima op te lossen met een wiki.
Je zult er aan moeten wennen dat digitale producten ook een belangrijke vorm van dienstverlening is. Zeker ook voor de mensen die niet naar de bibliotheek komen, maar wel geholpen zijn met een prima digitaal product. En dat is ook keihard werken. Zeker met een wiki, wat een makkelijke manier van samenwerken is, maar toch lastig te continueren is. Ik denk dat het door de "talige" opzet komt en de spartaanse vormgeving. Zorg je niet voor een goede vormgeving dan is het voor deelnemers moeilijk te zien wat er met hun bijdrage gebeurt en hoe rijk de vulling van de wiki is. Bovenal zul je er als bibliotheek altijd bovenop moeten zitten, zodat men blijft bijdragen en het product een serieuze kans blijft krijgen.
Een reactie posten