En toen stuitte ik op een artikel van Ernst_Jan Pfauth:
"Kunnen organisaties wel bloggen?"
De information overload zorgt er voor dat mensen een filter nodig hebben.
Dat filter kan vaak een persoon zijn volgens Ernst-Jan: ze willen een gids die hen leidt door alle aanwezige content. Ze zoeken een echte gids, een autoriteit in een bepaalde niche. Dit is precies de rol die iemand vanuit een organisatie kan vervullen. Zoek de rockster binnen je organisatie die welbespraakt is, negatieve verhalen positief maakt, geen 9 tot 5 mentaliteit heeft en echt is: dat is het devies. Zorg er voor dat deze rockster continu blogt over een specifiek onderwerp en daar goede informatie deelt. Door dit proces (dat lang kan duren) wordt diegene een autoriteit en wordt hij/zij vanzelf gelinkt aan de organisatie (géén advertenties dus!).
En vervolgens las ik het artikel over Question Manager. Dat is nieuwe software die ontwikkeld is om het vraagbeantwoordingsproces in de bibliotheek transparant te maken. Zodra een klantvraag binnenkomt, wordt zij automatisch beschikbaar gesteld aan de groep van medewerkers die het onderwerp van de vraag in hun kennisprofiel hebben opgenomen. Samen werken zij vervolgens aan een rijker antwoord voor de klant. Ten slotte zorgt de software ervoor dat alle opgeloste vragen zichtbaar worden in de zoekresultaten van Google. Hierdoor komt de expertise van de bibliotheek veel prominenter in beeld dan tot nu toe het geval was. Wordt QM op nationaal niveau toegepast, dan komt een enorm kennispotentieel beschikbaar voor de klant. Om dit te testen zal worden samengewerkt met een aantal andere partijen . Kennis zit immers niet alleen in bibliotheken, maar ook in talrijke andere organisaties.
Twee zaken die aan elkaar gekoppeld kunnen worden- optimale informatievoorziening door één persoon naar buiten gebracht. Denk aan de herkenbaarheid van die AH-baas, die hockeyster voor een bank, Rintje Ritsma voor een deodorant etc.
Bibliotheek 2.0 heeft dus alleen zin als je wat te melden hebt, als de content goed is en al je je doelgroep kunt bereiken en vast kunt houden.
Verder zie ik wel heil in 23dingen voor het onderwijs: voor de leerkrachten van groep 6/7. Maar ook voor senioren: een groter wordende groep, die niet is opgegroeid met internet, maar die wel een inhaalslag gaat maken na en misschien ook wel tijdens hun werkzame leven.
1 opmerking:
Is dat niet met alles? Ik neem aan dat je ook niet in het openbaar gaat speechen als je niets te zeggen hebt. Maar ik ben er van overtuigd dat je wel degelijk wat te zeggen hebt, waarde toe te voegen hebt.
Als bibliotheekmedewerker 2.0 zul je je actiever moeten opstellen in fora, blogs, wikipedia, twitter. Door mensen op te zoeken, hen te helpen, je zichtbaar te maken en waarde te creëren. Niet alleen zenden, maar vooral vragen. Interesse tonen en reacties uitlokken. Reacties serieus nemen en gebruiken in het verbeteren van je dienstverlening. Niet passief gaan zitten wachten tot er een vraag aan jou gesteld wordt, maar de vraag actief opzoeken. Kijk maar eens wat er op Twitter gebeurt met de hashtag durftevragen. Twitteraars stellen vragen aan de gemeenschap en de gemeenschap helpt terug. Dat hebben bibliotheekcollega's ook geprobeerd. Het mislukte omdat het niet ingebed was in een organisatie, men er geen tijd voor gekregen had en andere zaken belangrijker vond. Een gemiste kans voor het bibliotheekwerk.
Een reactie posten